Weinig streken worden zo zelden bezocht door internationale reizigers als de voormalige sovjetrepublieken in Centraal-Azië, die allen eindigen op “-stan” (van het Perzische woord voor “land”). De “-stans” staan bekend om hun uitgestrekte vlaktes, zijderoute-geschiedenis en excentrieke dictators. De weinige avonturiers die hierheen gaan, vertellen over kleurrijke bazaars en overnachtingen onder de sterrenhemel in traditionele yurtkampen. Waarop meestal wordt gereageerd met een variatie op: “Eh… Sorry, waar?” Om dat te voorkomen, hier onze gids!
Tadzjikistan
Landschap: In de bergachtigste “-stan” vind je de hoogste bergtop van de voormalige Sovjet-Unie: de Ismail Samanipiek, voorheen beter bekend als de Stalinpiek.
Hoogtepunt: De Pamir Highway, een van ‘s werelds uitdagendste wegen. De weg voert door de hooglandpassen in het oosten van het land.
Kazachstan
Landschap: Dit op acht na grootste land ter wereld is veruit de grootste “-stan”. Het strekt zich uit van woestijn met canyons in het westen, tot het weinig bezochte Altajgebergte in het oosten.
Hoogtepunt: Nur-Sultan, sinds 1997 de kersverse hoofdstad en nog altijd in aanbouw. De stad is befaamd om zijn futuristische gebouwen, zoals de Bayterek.
Oezbekistan
Landschap: Grotendeels vlak. Rotsachtige woestijn in het midden en westen, de heuvels van de Vallei van Fergana in het oosten.
Hoogtepunt: De historische schat van Centraal-Azië is Samarkand, een oeroude stad aan de zijderoute met moskeeën, tombes en statige pleinen; dit was ooit de hoofdstad van de middeleeuwse krijgsheer Timoer Lenk.
Lees ook: Je eerste soloreis: waar moet je naartoe?
Kirgistan (Kirzigië)
Landschap: Misschien wel de mooiste van de “-stans”. Door de bergen, bossen en met yurts bezaaide graslanden wordt Kirgistan ook wel “het Zwitserland van Centraal-Azië” genoemd.
Hoogtepunt: Tash Rabat, een middeleeuwse karavanserai waar reizende handelaren overnachtten, hoog in de bergen in de buurt van de grens met China.
Turkmenistan
Landschap: Turkmenistan wordt gedomineerd door de enorme, droge Karakum-woestijn, die zich uitstrekt naar de Kaspische Zee in het westen.
Hoogtepunt: Misschien wel het bizarste schouwspel in Centraal-Azië is de Krater van Derweze (ook wel “De poort naar de hel”), een gat in de grond waar al decennialang aardgassen branden, vooralsnog zonder einde.
Openingsbeeld: Anastasiia Shavshyna